II. Realizm Nelerdir?
III. Gerçekçilik
IV. Sanatta Gerçekçilik
V. Edebiyatta Gerçekçilik
VI. Felsefede Realizm
VII. Siyasette Gerçekçilik
VIII. Ekonomide Realizm
IX. Bilimde Gerçekçilik
Standart Sorular
| Sanatla alakalı Yoldam | Realizmin Tesiri |
|---|---|
| Doğacılık | Gerçekçiliğin naturel dünyanın doğru bir halde betimlenmesine odaklanması, gündelik hayatın realist bir halde betimlenmesini vurgulayan natüralizmin gelişimini etkilemiştir. |
| İzlenimcilik | Gerçekçiliğin günlük hayatın geçici anlarını yakalamaya olan vurgusu, ışığın ve rengin insan gözü üstündeki etkilerini yakalamayı amaçlayan İzlenimcilik’in gelişmesini etkiledi. |
| Ekspresyonizm | Gerçekçiliğin gerçeğin nesnel betimlenmesine odaklanması, sanatçının duygu ve deneyimlerinin subjektif ifadesini vurgulayan Ekspresyonizm’in gelişimini etkiledi. |
| Sürealizm | Realizmin reel dünyaya odaklanması, bilinçaltını ve rüyaların irrasyonel dünyasını tasvir etmeyi amaçlayan Sürrealizm’in gelişimini etkiledi. |
II. Realizm Nelerdir?
Gerçekçilik, sanat, edebiyat ve felsefede gerçekliğin doğru tasvirini vurgulayan bir harekettir. Sanatta gerçekçilik, nesneleri ve insanları reel dünyada göründükleri şeklinde, idealleştirme yahut romantikleştirme olmadan tasvir etmeye çalışır. Edebiyatta gerçekçilik, günlük hayatı süsleme yahut abartma olmadan realist bir halde tasvir etmeye odaklanır. Felsefede gerçekçilik, dünyanın bizim algımızdan bağımsız olarak var olduğuna inanmaktır.
III. Gerçekçilik
Gerçekçilik, 19. yüzyılda ortaya çıkan muhtelif sanatla alakalı akımları ve stilleri tarif etmek için kullanılan bir terimdir.
Gerçekçiliğin ilk örnekleri 17. yüzyılda Rembrandt ve Vermeer şeklinde Hollandalı ressamların eserlerine kadar uzanıyor.
Sadece gerçekçilik, sanatçıların geçmişin idealize edilmiş tasvirlerini reddetmeye ve bunun yerine reel dünyayı bütün ayrıntılarıyla tasvir etmeye odaklanmaya başlamalarıyla, 19. yüzyıla kadar reel anlamda kendini göstermedi.
Sanata yönelik bu yeni yaklaşım, endüstrileşmenin yükselişi ve şehirlerin büyümesi şeklinde bir takım faktörden etkilenmiştir.
Gustave Courbet, Édouard Manet ve Diego Rivera şeklinde sanatçılar gerçekçiliğin gelişiminde mühim rol oynamış ve eserleri insanların sanata bakış açısını değiştirmeye destek olmuştur.
Gerçekçilik karmaşa ve fazlaca yönlü bir akımdır ve bütün değişik biçimlerini kapsayabilecek tek bir tarif yoktur.
Halbuki gerçekçilik özünde reel dünyayı bütün karmaşıklığı ve ayrıntılarıyla betimlemeyi amaçlayan bir akımdır.
Realist sanatçılar bayağı insanların günlük yaşamlarını resmetmekle ilgilenirler ve eserlerini çoğunlukla sosyal ve politik mevzuları incelemek için kullanırlar.
Gerçekçilik, sanat tarihinde derin etkisinde bırakır bırakmış kuvvetli ve müessir bir akımdır.
Mirasını, kendi çalışmalarında gerçekçiliğin olanaklarını keşfetmeye idame eden birçok modern sanatçının eserlerinde görmek mümkündür.
IV. Sanatta Gerçekçilik
Sanatta gerçekçilik, önceki yüzyıllarda popüler olan geçmişin idealize edilmiş ve romantikleştirilmiş imgelerine reaksiyon olarak 19. yüzyılda ortaya çıkan bir harekettir. Realist sanatçılar dünyayı olduğu şeklinde, kusurlarıyla beraber tasvir etmeye ve bayağı insanların hayatlarını realist ve doğru bir halde tasvir etmeye çalıştılar.
En meşhur realist ressamlar içinde Gustave Courbet, Édouard Manet ve Diego Rivera yer alır. Courbet’nin tablosu Taş Kıranlar (1849) gerçekçiliğin klasik bir örneğidir ve iki işçiyi işlerinin ortasında tasvir eder. Manet’nin tablosu Çimlerde öğle yemeği (1863) ilk sergilendiğinde, kamusal bir alanda çıplak bir bayanı tasvir etmiş olduğu için bir skandala yol açtı. Rivera’nın duvar resimleri, örnek olarak Detroit Sanayi Duvar Resimleri (1932-33), emekçi insanların yaşamlarını realist ve anıtsal bir halde anlatır.
Sanatta gerçekçilik, sanatçıların dünyayı tasvir etme biçimleri üstünde derin bir tesir yarattı ve Empresyonizm ve Kübizm şeklinde öteki çağıl sanat akımlarının gelişmesine yol açtı.
V. Edebiyatta Gerçekçilik
Edebiyatta gerçekçilik, 19. yüzyılda başlamış olan ve kurguda gerçekliğin doğru bir halde tasvir edilmesine vurgu icra eden bir harekettir. Realist yazarlar bayağı insanların hayatlarını realist ve nesnel bir halde tasvir etmeye çalıştılar ve çoğunlukla bir gerçeklik duygusu yaratmak için detaylı betimlemeler ve diyaloglar kullandılar. En meşhur realist yazarlar içinde Gustave Flaubert, Émile Zola, Charles Dickens ve Leo Tolstoy yer alır.
Edebiyattaki gerçekçilik, kurgu ile alakalı düşünme biçimimiz üstünde kalıcı bir etkiye haiz olmuştur. Basit insanların hayatlarını realist bir halde tasvir ederek, realist yazarlar insan durumunu daha iyi anlamamıza destek oldular. Ek olarak bizlere kurgunun sosyal sorunları keşfetmek ve statükoyu sorgulamak için kullanılabileceğini gösterdiler.
Edebiyatta gerçekçiliğin birtakım temel özellikleri şunlardır:
- Gerçekliğin doğru tasvirine vurgu
- Detaylı açıklamalar ve diyalog
- Basit insanlara ve onların yaşamlarına odaklanma
- Toplumsal yorumun kullanması
Edebiyattaki gerçekçilik, doğacılık, modernizm ve postmodernizm de dahil olmak suretiyle birçok başka yazınsal akım üstünde büyük bir etkiye haiz olmuştur. Günümüzde mühim ve müessir kurgu eserleri üretmeye idame eden idame eden bir gelenektir.
6. Gerçekçiliğin Yankısı: Sanatla alakalı Stiller Üstündeki Kalıcı Tesir
Gerçekçilik, sanat ve edebiyatta gerçekliğin doğru tasvirini vurgulayan bir harekettir. Gerçekçilik yerine duygu ve hayal gücüne vurgu icra eden Romantizm’e karşı bir reaksiyon olarak 19. yüzyılda ortaya çıkmıştır. Gerçekçilik, dünyayı olduğu şeklinde, idealleştirme yahut süsleme olmadan tasvir etmeye çalışmıştır.
Gerçekçilik, sanatla alakalı stiller üstünde derin bir etkiye sahipti ve tesiri bugün hala sanatta görülebilir. En meşhur realist sanatçılar içinde Gustave Courbet, Édouard Manet ve Claude Monet yer alır.
Gerçekçilik edebiyat üstünde de mühim bir etkiye sahipti. Charles Dickens, George Eliot ve Mark Twain şeklinde realist yazarlar bayağı insanların hayatlarını realist bir halde tasvir ettiler. Emekleri o son zamanların sosyal problemlerine dikkat çekmeye destek oldu ve edebiyatın gelişimi üstünde kalıcı bir tesir bıraktı.
Gerçekçiliğin tesiri müzik ve film şeklinde öteki sanatla alakalı alanlarda da görülebilir. Gustav Mahler ve Claude Debussy şeklinde realist besteciler, çağıl dünyanın gerçekliklerini yansıtan müzikler yarattılar. DW Griffith ve Charlie Chaplin şeklinde realist film yapımcıları ise toplumsal sorunları keşfetmek ve bayağı insanların hikayelerini bahsetmek için filmi kullandılar.
Günümüzde gerçekçilik hâlâ sanat ve edebiyatta mühim bir güçtür. Dünyayı olduğu şeklinde tasvir etmek için kullanılmaya devam etmektedir ve insan durumuna ilişik anlayışımız üstünde kuvvetli bir etkiye haiz olmaya devam etmektedir.
VII. Siyasette Gerçekçilik
Siyasette gerçekçilik, internasyonal ilişkilerde güç ve şahsi çıkarın önemini vurgulayan bir fikir okuludur. Gerçekçiler, devletlerin internasyonal politikadaki birincil erkek oyuncular bulunduğunu ve güçlerini ve güvenliklerini sürdürme arzusuyla motive olduklarını savunurlar. Internasyonal sistemin anarşik olduğuna, kısaca kuralları uygulayacak yahut onları ihlal edenleri cezalandıracak kapsayıcı bir otoritenin olmadığına inanırlar. Netice olarak, devletler çıkarlarını korumak için güç kullanmaya hazır olmalıdır.
Realizm, 19. yüzyıldan beri internasyonal ilişkilerde baskın bir fikir okulu olmuştur. Liberalizm ve yapılandırmacılık şeklinde öteki fikir okulları tarafınca meydan okunmuştur, sadece internasyonal politikada müessir bir perspektif olmaya devam etmektedir.
Siyasette gerçekçiliğin temel ilkelerinden bazıları şunlardır:
- Internasyonal politikanın temel aktörüdür.
- Devletler güçlerini ve güvenliklerini sürdürme arzusuyla hareket ederler.
- Internasyonal sistem anarşiktir; kısaca kuralları uygulayacak yahut kuralları ihlal edenleri cezalandıracak kapsamlı bir otorite yoktur.
- Devletler çıkarlarını korumak için güç kullanmaya hazır olmalıdır.
Realizm, aşırı karamsar olduğu ve internasyonal politikada ahlakın rolünü görmezden geldiği için eleştirildi. Sadece, internasyonal ilişkiler hikayesinde kıymetli bir perspektif olmaya devam ediyor ve devletlerin birbirleriyle etkileşim kurma biçimlerine dair mühim içgörüler sağlıyor.
Ekonomide Gerçekçilik
Ekonomik gerçekçilik, sosyal ve politik olguları açıklamada ekonomik faktörlerin önemini vurgulayan bir fikir okuludur. Gerçekçiler, ekonomik güçlerin insan davranışının birincil itici güçleri bulunduğunu ve bu güçlerin çoğu zaman bireylerin yahut hükümetlerin kontrolü haricinde bulunduğunu savunurlar. Netice olarak, gerçekçiler insan olaylarının gidişatını anlamanın ve tahmin etmenin en iyi yolunun altta yatan ekonomik gerçeklikleri incelemek olduğuna inanırlar.
Ekonomik gerçekçiliğin kökleri Erkek Smith ve David Ricardo şeklinde klasik ekonomistlerin çalışmalarına dayanır. Bu ekonomistler, arz ve istek yasalarının ekonomik faaliyetin birincil belirleyicileri bulunduğunu ve bu yasaların değişmez bulunduğunu savundular. Ek olarak, hükümetin ekonomide sınırı olan bir rol alması icap ettiğini ve ekonomik büyümeyi teşvik etmenin en iyi yolunun özgür piyasanın müdahale olmadan işlemesine izin vermek bulunduğunu savundular.
20. yüzyılda ekonomik gerçekçilik Friedrich Hayek ve Milton Friedman şeklinde ekonomistler tarafınca daha da geliştirildi. Bu ekonomistler, hükümetin karmaşa ekonomik sistemleri algılama ve idare etme hikayesinde çoğu zaman kifayetsiz bulunduğunu ve ekonomideki müdahalelerinin çoğu zaman ters tesir yarattığını savundular. Ek olarak özgür piyasanın kaynakları tahsis etmenin ve ekonomik büyümeyi teşvik etmenin en müessir yolu bulunduğunu savundular.
Günümüzde ekonomik gerçekçilik, ekonomideki en müessir fikir okullarından biridir. Tutucu ekonomistler içinde baskın fikir okuludur ve birçok liberal ekonomistin düşüncesinde de mühim bir etkiye haiz olmuştur.
IX. Bilimde Gerçekçilik
Bilimdeki gerçekçilik, dünyanın reel ve bizim gözlemlerimizden bağımsız olduğu görüşüdür. Bu, dünyanın yalnızca zihinlerimizde mevcud zihinsel bir yapı bulunduğunu korumak için çaba sarfeden idealizmin tersidir.
Gerçekçilik, Ilmi Inkilap’den bu yana bilimde baskın bir felsefi durum olmuştur ve bugün hala bir çok bilim insanı tarafınca benimsenmektedir. Sadece, bilhassa kuantum mekaniği felsefesinden olmak suretiyle, gerçekçiliğe son yıllarda meydan okumalar olmuştur.
Gerçekçiliğe yönelik temel zorluklardan biri, bir parçacığın hem konumunu bununla beraber momentumunu muhteşem bir doğrulukla ölçmenin olanaksız bulunduğunu belirten belirsizlik ilkesinden oluşur. Bu, dünyanın klasik fiziğin bizlere inandırdığı kadar emin olmadığını ve doğada bir miktar rastgelelik yahut belirsizlik unsuru bulunduğunu gösterir.
Gerçekçiliğe yönelik bir öteki güçlük, bir sistemi gözlemleme eyleminin sistemin durumunu değiştirebileceğini belirten müşahit etkisinden gelir. Bu, gerçekçiliğin bizlere inandırmak istediği şeklinde dünyanın bizim gözlemlerimizden bağımsız olmadığını öne devam eder.
Bu zorluklara karşın, gerçekçilik bugün bilimdeki baskın felsefi durum olmaya devam ediyor. Bir çok bilim insanı dünyanın reel ve bizim gözlemlerimizden bağımsız olduğuna ve fizik yasalarının nesnel ve doğru olduğuna inanıyor.
Sadece, gerçekçiliğin sınırları hikayesinde giderek artan bir farkındalık var ve birçok bilim insanı artık dünyanın bir zamanlar düşündüğümüzden daha karmaşa ve daha azca belirlenimci olabileceğini kabul etmeye hazır.
S: Sanatta gerçekçilik nelerdir?
A: Realizm, reel dünyayı detaylı ve doğru bir halde tasvir eden bir sanat tarzıdır.
S: Realist sanatın birtakım örnekleri nedir?
A: Realist sanatın birtakım örnekleri içinde Gustave Courbet, Edouard Manet ve Diego Rivera’nın resimleri yer alır.
S: Gerçekçiliğin sanata tesiri nelerdir?
A: Realizm sanat üstünde derin bir tesir yaratmış, empresyonizm, ekspresyonizm, kübizm şeklinde sonraki akımların gelişimine doğrultu vermiştir.
0 Yorum